Sinds kort volg ik een heksenopleiding. Een zeer aards gebeuren waarin ik ook kennis maak met het niet aardse zoals totemdieren. Tijdens een van de seminars  werden de totemdieren besproken. In de pauze vertelde een van de toekomstige heksen ons het onderstaande verhaal.

Toen mijn dochter aan leukemie overleed volgde er, voor mij een heel droevige periode. Hoe dan ook het leven gaat door en daar kon, ook ik niet aan ontkomen.

Tijdens het eerste voorjaar na haar dood zag ik dat mijn totemdier, de merel, een nestje maakte in de vlier vlak voor het raam van de slaapkamer. Het donkerbruine merelwijfje was druk bezig met het te bouwen nest en haar zwarte echtgenoot liet daarbij regelmatig zijn hoge trillers horen. Voor mij een cadeautje om deze zware tijden te overleven want ik kon het hele proces volgen. Ik zag de eieren in het nest, jongen uit de eieren komen en de ouders die de jongen verzorgden tot ze uitvlogen.

Het merelkoppel foerageerde regelmatig onder de vlieren. Met hun stevige poten gooide ze de bladerlaag omhoog en op het grasveld trokken ze wormen uit de aarde. In de winter bleken de bessen van de sleedoorn hun voorkeur te hebben. Ik genoot van mijn merels en al die andere vogels rond mijn erf.

Ongeveer vijf jaar na het overlijden van mijn dochter reed ik, in mijn auto, het erf op. Terwijl ik uitstapte hoorde ik geritsel in de struiken en zag een slechtvalk mijn merel uit elkaar rukken. Zijn zwarte veren vlogen in het rond. De slechtvalk was zo met zijn prooi bezig dat het even duurde voor hij mij zag, mij recht in de ogen keek, zijn prooi los liet en weg vloog.  Terwijl ik, mijn handen als in een wanhoopsgebaar, de moordenaar nastaarde viel er nog een zwart veertje van de merel in mijn hand. Met het veertje in mijn hand keek ik naar de dode merel en huilend liep ik mijn huis binnen waar ik een vriendin belde om mijn verlies te delen. “en het is nog wel mijn totemdier “ snikte ik tegen haar. “Het was je totemdier” antwoordde ze want dat is nu de slechtvalk.  De merel staat voor het moederschap met alle vertrouwen, vreugde en pijn die daarbij horen. Die tijd ligt nu achter je en dat heeft je totemdier je laten zien. De slechtvalk staat voor doorgaan, scherpe blik, snelheid, daden en kracht.

Het klopte hetgeen ze vertelde. Ik had genoeg in mijn verdriet gezeten. Daar het volle maan was stond ik diezelfde avond tijdens de maanviering met de merel in mijn hand, bedankte mijn merel, offerde de merel in het vuur en vroeg de slechtvalk mijn totemdier te worden.
 
Loeklouise April 2010